Zaterdag 6 december 2014 | |||||
We hebben als project voor vandaag gekozen voor het maken van het Blizzard boek, een ontwerp van Hedi Kyle, voormalig hoofd conservator van ‘The American Philosophical Society’ en adjunct professor at The University of the Arts in Philadelphia. Hedi heeft vele bindwijzen ontworpen en de naam die zij aan haar bindingen gaf, had meestal te maken met de plaats waar ze het idee ontwikkelde. Zo heeft het ‘blizzard’ boekje zijn naam te danken aan de hevige sneeuwstorm (=blizzard) tijdens het ontwikkelen van haar idee voor deze binding! |
|||||
blizzard boekje vouwwijze |
|||||
Maar voor we aan het vouwen gaan, bekijken we eerst de resultaten die thuis gerea-liseerd zijn. Jaap heeft de scharnierbinding afgemaakt, maar hij is tegen diverse problemen opgelopen en daarom kloppen niet alle scharnieren.
|
|||||
scharnierbinding Jaap |
|||||
Ik, Ine, heb de scharnierbinding ook klaar. Eerst wilde ik de Esscher vogel in wit leer maken met inleg van zwart leer, maar het witte leer lubberde zo uit tijdens het uitsnijden dat de inleg heel lelijk werd. Ook trekken van dunne lijnen met de foliepen wilde niet lukken. Op het leer, waarvan het overigens de vraag is of het wel leer is of een kunstproduct, wilde de folie niet hechten. Een proef met acrylinkt en Oost-Indische inkt mislukte eveneens. De inkt was er zo weer af te vegen. Toen heb ik maar besloten de vogel als reliëf te verwerken, dus de vogel uit dun karton te snijden en te beplakken met dik garen voor de veren ogen en poten, het geheel te bekleden, en vervolgens af te persen met émalène. |
|||||
scharnierbinding Ine |
|||||
Ook laat ik het fotoboekje zien dat ik gemaakt heb van de activiteiten op de vrijwilligersdag van de Stichting Handboekbinden op 29 november in het Grafisch Werkcentrum in Amsterdam. We konden daar werken met de sjabloneertechniek, met het toepassen van de droge naald in plastic sheets en met het drukken met houten letters. In het passe-partout op het voorplat van het boekje heb ik de afdruk van mijn drogenaald-techniek geschoven. De schutbladen zijn gemaakt met de sjabloneertechniek. |
|||||
passe-partoutboekje Ine |
|||||
Jaap heeft thuis volop geëxperimenteerd met de Secret Belgian Binding om die bindwijze helemaal in zijn vingers te krijgen voor een volgend project. |
|||||
Secret Belgian Bindingen van Jaap
|
|||||
Ook heeft Jaap een prachtige naam-leporello voor zijn kleinzoon gemaakt van letter-kaarten van Dick Bruna. De achterkant van de leporello heeft hij beplakt met kleurrijk berenpapier. Bovendien maakte hij voor de leporello een toepasselijke doos met in de deksel een stamboom met foto’s van beide opa’s en oma’s, vader en moeder, Hugo en zijn broer, geheel in lijn van Jaap's hobby Genealogie. |
|||||
|
|||||
|
|||||
|
|||||
de doos voor de leporello |
|||||
HET BLIZZARD BOEKJE
|
|||||
Marjolein heeft zich de afgelopen week al verdiept in de werkwijze van het Blizzard boek en een boek gemaakt aan de hand van Margaret Woods’ How to make Hedi Kyle’s Blizzard Book with hard Cover and Ties. |
|||||
|
|||||
|
|||||
Tijdens het maken van dit boek kwam Marjolein tot de ontdekking dat de beschrijving van Margaret niet op alle fronten klopt. Een A2 vel meet 59,4 cm x 42 cm en géén 59,7 cm x 42 cm. Als je die strook in twaalf delen moet vouwen, dan moet je dus eerst een mal maken van 4,95 cm om die exacte verdeling te krijgen. Ga je de strook dubbelvouwen en steeds weer van dal- naar bergvouw, dan krijg je achtereenvolgens 2, 4, 8, of 16 delen, maar géén twaalf delen. |
|||||
Marjolein heeft de strook in zestien delen gevouwen. Je krijgt dan in een verder stadium kleine driehoekjes aan kop en staart die naar binnen gevouwen de ‘pockets’ vormen. In plaats van enkele bladen in deze pockets te steken heeft Marjolein er dubbel-gevouwen bladen ingestoken, hetgeen een veel mooier effect oplevert. Bovendien geeft dat zeer zeker goede gebruiksmogelijkheden voor bijvoorbeeld vriendenboeken, receptenboeken, jubileaboeken, e.d. |
|||||
|
|||||
Ook ik, Ine, heb volop geëxperimenteerd met het blizzard boek en wilde het maken voor creditcards. Maar het ontbrak me aan wiskundig inzicht om tot de goede maten van de te vouwen strook te komen. De pockets werden of te groot of te klein, soms met uitstekende flappen. Fem bekeek het geheel en kwam uiteraard met de perfecte oplossing. De hoogte van de strook wordt berekend door de hoogte van de in te steken kaart te meten met daarbij opgeteld 2x de breedte van de kaart en extra mm’s voor de speling. We zijn uitgegaan van extra 5 mm. De breedte van de kaart plus enkele millimeters wordt de breedte van één deel van de strook. Bovendien ga je uit van een even aantal delen. Dus wordt de strook voor creditcards als volgt berekend: de kaart is 85 mm hoog x 55 mm breed. Hoogte van de strook wordt: 85 mm + 5 mm + 2 x (55+5)= 210 mm Breedte van één deel is 60 mm. Om 8 pockets te vouwen heb je dan een strook nodig van 8 x 60 mm = 480 mm Na het vouwen plakte ik aan voor- en achterkant een met kraftpapier bekleed platje en dat resulteerde in een handig mapje met een elastiekje als sluiting. En vormgeefster Annemiek Hermarij schilderde er een leuke illustratie op voor een jarig buurjongetje, die dit mapje helemaal te gek vond!! Dus is dit blizzard boekje ook zeer geschikt als cadeauverpakking voor geld of cadeaubonnen e.d. |
|||||
Blizzard boekje gemaakt door Ine in samenwerking met vormgeefster Annemiek Hermarij |
|||||
We hebben intensief zitten vouwen en kwamen tot de conclusie dat het héél moeilijk is om zeer precies te werken opdat het resultaat perfect gelijke delen oplevert. De dikte van het te maken boek of mapje kun je bepalen door het op elkaar plakken van de gevouwen delen. Wij zijn uitgegaan van twee stroken van 210 mm hoog en 480 mm lang die we in 16 delen gevouwen hebben. |
|||||
Vervolgens krijg je dan 8 insteekmogelijkheden per strook, dus met de twee stroken 16 in totaal. Je kunt dan zestien losse vellen insteken, zelfs 32 als het papier heel dun is. Maar zoals Marjolein gedaan heeft, kun je onder de naar binnen gevouwen driehoekjes ook dubbele vellen schuiven. |
|||||
twee gevouwen stroken op elkaar geplakt |
|||||
Margaret Woods geeft aan dat ze, voor het verdere afwerken van het boek, eerst kaarten of papieren vellen insteekt om te zorgen dat de rug niet te strak wordt. Dan brengt ze aan kop en staart op de rugvouwen lijm aan en verstevigt zij kop en staart met een strookje gaas en daaroverheen een strookje papier in de kleur van de gevouwen strook. Maar in feite zie je daar heel weinig van, want de beklede platten worden erop geplakt! Alleen als je het boek opent en in de rug kijkt, zie je de kleur van het papieren bandje onder de lintjes waarmee Margaret de twee beklede platten aan elkaar zet. Die linten liggen los op de rug. Het middelste lint wordt gebruikt als sluiting. |
|||||
|
|||||
Marjolein heeft i.p.v. linten een magneetsluiting toegepast. Heel veel variaties zijn natuurlijk mogelijk. We hebben ons afgevraagd waarom je de kop- en staartvouwen zou verlijmen. Margaret geeft aan dat ze dat doet voor extra stevigheid. Maar in feite is dit volgens ons niet nodig omdat de band alles bij elkaar houdt. |
|||||
|
|||||
Blizzard van Jaap
|
|||||
Bert wilde helemaal lijmloos werken en bedacht een manier om van dun karton een gevouwen omslag te maken, waarbij teruggevouwen flappen in de eerste en laatste opening van de strook geschoven worden, zoals te zien op onderstaande foto's. | |||||
|
|||||
lijmloze Blizzard van Bert
|
|||||
Het omslag kan ook met extra twee keer de breedte van het boek gevouwen worden. Dus 4x breedte boek plus rugbreedte. De breedte van het boek wordt dan aan weerszijden van de strook naar binnen gevouwen en in de eerste en laatste pockets geschoven. Die oplossing beschrijft Margaret in How to Make the Folded Fan Origami Book with soft cover en is te zien op onderstaande afbeelding. | |||||
copyright Margaret Woods |
|||||
Corrie volgde grotendeels de beschrijving van Margaret, maar gebruikte geen linten om de platten te verbinden, maar bandjes van hetzelfde sierpapier als van de platten. |
|||||
Op internet zijn vele variaties op deze Blizzard binding van Hedi Kyle te vinden |